Mesajları okuyunca, 2004 yılına geri döndüm...
O zaman 32 yaşındayım ve çok çok sevdiğim her derdimi sırrımı paylaştığım her konuda akıl danıştığım bir doktor arkadaşım vardı, biz onunla 1989 senesinde tanışmıştık. İç hastalıkları uzmanıydı kendisi, tıbbi konularda çok şey öğrenmiştim ve bilgi edinmiştim ondan.
Mayıs 2004 gibi arıyorum, telefonlarıma çıkmıyor, evinden ararım yok diyorlar, iş yerinden ararım grip geçiriyor diyor sekreteri, ama bir sıkıntı olduğunu anlaşmıştım, en sonunda konuşmayı başardım ve 8 Temmuz 2004 günü muayenehanesine gittim. Onun ve benim yüz yüze olan son konuşmamız oldu bu...
Bana baktı ve bir şey söyleyeceğini ancak üzülmemem gerektiğini belirtti, ters bir durumun olduğunu anlamıştım. :(
Bana aynen şunları söyledi ; ''Pankreas kanseriyim, teşhisi kendim koydum, metastaz yapmış beyine ve karaciğere sıçramış, muhtemelen 6 aylık ömrüm kaldı ve kasım ayı gibi ölmüş olacağım, bu son görüşmemiz olabilir tedavi görüyorum ama umut yok, hakkını helal et...''
Bu sözleri duyunca kendimi kaybettim, resmen allak bullak oldum ve ağlamaya başladım, o da ağlamamak için kendini zor tuttu. Oradan nasıl çıktım, eve nasıl geldim bilemiyorum, üzüntüden hasta oldum, yemeden içmeden kesildim ve 3 ay içinde 12 kilo zayıfladım. 76 kilodan 64 kiloya düştüm ve hastanelik oldum, hastanede bir kaç gün yattım,bir sürü tektik ve endoskopi yapıldı (Gastroskopi) ailem de çok üzülmüşlerdi. Doktorlar aşırı üzüntü ve stresten vücudumun iflasa doğru gittiğini ve devam etmesi halinde bağışıklık sistemimin çökeceğini içinden çıkılamaz durumlarla karşılaşabileceğimi söylediler.
Canım arkadaşımın dediği oldu ve 30 Kasım 2004 tarihinde vefat etti, ailem cenazeye katılmama izin vermedi, çok istedim ama gidecek ne gücüm vardı ne de sağlığım elveriyordu, onu hiç unutmadım, çok ama çok iyi bir insandı, gerçek bir dosttu...
Mezarına da hiç gidemedim gidemiyorum,kaldıramıyorum çünkü, sadece okuyorum,yolluyorum.Allah kabul etsin, eminim bir gün tekrar buluşacağız...
19 yıl oldu seneye 20 yıl olacak, beraber çekildiğimiz fotoğraflar anı olarak kaldı,2004 yılından sonra hiç bir şey eskisi gibi değil benim için...
Tüm ölmüşlerimize Allah'tan rahmetler diyorum, mekanları cennet olsun, geride kalanlara sabır ve sağlıklı uzun ömürler dilerim.
Kalın sağlıcakla...