1969-1 acemi birliğim Antalya 5.er eğitim tugayı perişan oldum derken bizi acemiliğin son onbeş günü Ankara etimesgut a şöför eğitimine göderdiler trenle yaklaşık 48 saatlik bir yolculuktan sonra asıl askerliğin ne olduğunu antalyanın nasıl bir cennet olduğunu çok değil onbeşgünde tükürükle traş olurken anladım abartmıyorum susuzluktan tükürükle sakallarımı yumusatmaya çalışıyordum suyun lazım olduğu diğer şeyleri siz hesaplayın artık (hani ado hocam çok ezildim diyo ya) oradan birkaç defa gönüllü doğuya yazılmama rağmen Ankara mamak 4.kolordu 30041.akaryakıt bölüğüne düştüm Allaha şükür burası etimesgut kadar kötü değildi ama yinede gündüz eğitim ve tatbikat gece full+full nöbet son dört ayım hazır kıta nöbet tuttum inanın bu dört ayda enfazla beşkez güneşi gördum bir ara kendimden şüphelenmeye başladım acaba vampirmi oldum diye neyse son üç günümde dilimi eşşşşek arısı soktu az daha ölüyordum eve dilim davul gibi şişmiş elimde dilimi ıslatim diye bir pet şişeyle geldim bazen arkadaşlarla askerlik anılarımızı konuştuğumuzda doğuda askerliklerini yapanlar bana acıyo
Not : Klavye özürlü olduğum için çoğunu da yazamıyorum
Not : Klavye özürlü olduğum için çoğunu da yazamıyorum
