HİKAYELER VE ÖZLÜ SÖZLER

Hanzade 12 yaşındaki oğlunun bir gün eve gelmediğini fark edince onu aramaya çalışsa da her seferinde Ligor tarafından engelleniyor, geçiştiriliyor.
Hanzade bir gün Ligor yokken erkek kılığına giriyor ve sevgilisi evden çıktıktan sonra onu takip etmeye başlıyor. Ligor'un bir hamama girdiğini gören Hanzade, sevgilisinin ardından dalıyor mekana.
Hanzade gördüğü manzara karşısında şok oluyor. Oğlunun hamam oğlanı olarak sevgilisi tarafından istismar edildiğini ve oradaki erkeklerin de çocuğu kullandığını görünce
çılgına dönüyor.

Hiç kimsenin sizi sürekli övmesine kanmayın. Bugün göklere çıkaran yarın yerin dibine de sokabilir. İpleri bir kere başkasının eline verirseniz, sizi kiminleyken, nerede, ne zaman, nasıl, niçin gömdüklerinden bile haberiniz olmaz! Ortak çıkarlar söz konusu olduğunda övdüklerine söver, sövdüklerini dost edinirler... Aldanmayın!

YAŞANMIŞ GERÇEK BİR HİKÂYE
ŞanlıUrfa'da Görev Yapan Bir Öğretmen Arkadaşımızın Gönderdiği Mesaj
İlk Urfa'ya geldiğimde; sınıfımda beslenme dersinde bütün öğrencilerin ellerinde içinde kırmızı bir şey sürülmüş tırnaklı ekmek var. Şaşırdım tabi.
Dayanamadım öğrencilerimden birine sordum:
- Kızım siz ne yiyorsunuz böyle?
- Yemek öğretmenim dedi.
- Gülümsedim,, biliyorum kızım o ekmeğin içinde ne var dedim?
- REÇEL öğretmenim dedi.
Allah Allah bu nasıl bir reçel dedim kendi kendime.
Tadı mükemmel olmalı ki herkes aynısını yiyor.
Neyse devam etti. Ne reçeli diye sordum.
- Biber Reçeli öğretmenim dedi. Daha çok şaşırmıştım.
Biberden reçel mi oluyormuş?dedim.
O zaman kesin tadı değişik bir TATLIDIR dedim.
Aklıma hemen hamsi turşusu geldi. Aynı mantık dedim.
Neyse haftalar geçti. Beslenmeleri aynı: Biber reçeli.
Haftalar geçtikçe merakıma dayanamadım öğrencilerden tadına bakmak için biraz istedim.
Biri tırnaklı ekmeğe iyice reçel sürülmüş bir dürümün yarısını iki elliyle çekiştirip ortadan ikiye böldü yarısını uzattı.
- Al örtmenim dedi.
- Tadı güzel mi dedim ?
- Oooooo süper örtmenim dedi...
Ağzımı doldurana kadar ısırdım dürümü, öğrencinin gözleri üzerimde çiğnememe eşlik ediyor resmen..
Yutkundum zorda olsa. Aman Allahım bu nasıl bir tat böyle resmen ağzımda küçük bir kıyamet kopuyor...
Gözlerde yaş yavaş yavaş süzülmeye başladı acıdan..
Diğer öğrencilerin ard arda soruları başladı
- Örtmenim beğendiniz mi?
Yanımda duran öğrenci ortalığı yıkacak cevabı yapıştırdı masumane ve gayet ciddi ses tonu ile:
- Görmi misiz oğlımm. Örtmen sevincinden nerdeyse ağlii...
Tamamen gerçek bir olay 2011-2012 sezonu
Yenice İlköğretim Okulu 4-C sınıfı

Hiçbir şeyin beden, akıl ve ruh sağlığınızdan önemli olmadığını anlamanız için uzun bir süre ve altından zor kalkabildiğiniz ağır tecrübeler gerekiyor. Ama sonunda öyle bir vazgeçiyorsunuz ki her şeyden ve herkesten, bir bakıyorsunuz eski sizden eser kalmamış. Çünkü Paulo Coelho’nun dediği gibi: "Güveni sarsılan her insan değişir."

!
Hayat o kadar çok gürültülü ki; kimse kimsenin çığlıklarını duymuyor. Kimse kimsenin yüreğini bilmiyor! Kimse kimsenin acısını umursamıyor...
Duyanlara, bilenlere, kıymet verenlere selam olsun!

Hürmet koltuğa mı yoksa insana mı? Anlamak için önce koltuktan kalkmak gerek... Zamanı gelse de kalkmak istemeyen zaten ne ile yüzleşeceğini biliyordur.
Yani kısacası; ne kadar büyük olursan ol, etrafın ne kadar kalabalık olursa olsun, bu dünya ne sana ne de bana kalmaz!

On sekiz yaşında bir kız, Belçika'da yaşıyor.
-Türk müsün? dedim.
-Daha karar vermedim, dedi.
-Müslüman mısın?dedim.
-Ona karar vermek daha zor,dedi.
Merakım iyice kabarmıştı.
-Konuştuklarınızdan hiçbir şey anlayamadım, dedim.
-Ben de bir şey anlayamıyorum. Hayatım bir kördüğüm. Nasıl çözeceğimi bilemiyorum.
-Neden ama?..
-Babam Fransız, annem Türk... İkisini de seviyorum... Babam Hristiyan bir Fransız olmamı istiyor. Annemse Müslüman bir Türk olmamı...Bu iki istek arasında sıkışıp kaldım... -Bilemiyorum ne yapacağımı?
Sis perdesi biraz aralanmıştı. Biraz daha açmak için sorulara devam ettim.
- Kendini kalben Hristiyanlığa mı daha yakın hissediyorsun, Müslümanlığa mı?..
- İslam'a daha sıcak bakıyorum, ama Müslümanlara baktığımda birden soğuyorum. Babam annemin Türkiye'deki akrabalarını Brüksel'e getirip oturum aldı, iş buldu... Bir iki yıl çalıştılar o kadar... Şimdi hepsi 'somaca basıyorlar' yani işsizlik parası alıyorlar. Hepsi de sapa sağlam... Babamın akrabaları Hristiyan... Kiliseye gitmiyorlar ama iş ahlakları var... Herkes işinde dürüstçe çalışıyor... Annemin akrabaları hem namaz kılıyor, yeri gelirse hırsızlık bile yapıyorlar... Türkiye'ye gidiyoruz her taraf cami dolu, camiler de namaz kılan insan dolu... Ama herkes hile yapıyor, sizi kandırmaya çalışıyor... Belçika'da kiliseler bomboş ama Hristiyanların hepsi ahlaklı... İşte bu yüzden olmak istediğim halde Müslüman olamıyorum...
Afallamıştım. Umutsuz bir hamle yaptım.
- Ama şey... Yani... Müslümanlara bakarak karar vermek...
Ani bir çıkışla sözümü kesti.
- Çok dinledim bu masalları, hem de pek çok... Kusura bakmayın lütfen... Bir din anlayışı güzel ahlak üretemiyorsa ben o dini yani Müslümanlığı kabul edemem. Brüksel'deki Müslümanları geçtim; Türkiye'de herkes devleti soyuyor, vergi kaçırıyor, haram yiyor... Her şeyi yapıyorlar... Ondan sonra "Döndüm Kabe'ye Allahü Ekber". Jimnastik bu ya, namaz değil jimnastik...
Bu sözler ceviz büyüklüğündeki dolu taneleri gibi başıma çarpıyordu.
- O zaman siz Hristiyanlıkta kesin kararlısınız? diye sordum.
- Annem "Müslüman ol" diyor ama bu ihtimal çok zayıf... Brüksel'de en çok Ezan seslerini seviyorum, çan sesleri beynimi tırmalıyor... Haaa annemin hatırına belki Türküm diyebilirim...
Maria Elif'in yaşadığı Müslüman işkencesinin vebali kimlerin omuzunda acaba?.."