İbrahim 27'e dayandı

Not: vakti olanlar okusun çünkü; bu yazı uzun uzadıya olacak.
Selamün aleyküm ve rahmetullahi arkadaşlar ve abiler ve kardeşlerim. Bugün doğum günüm ve 27 oldum..

Yaşlılığa adım adım yaklaşıyorum, yeni yaşımın bana gençliğimi geri getirmesini temenni ediyorum. İleri ki doğum günlerimde 2şer 2şer küçülmek İstiyorum yaşım ileriye değil geriye gitsin.

Şaka bir yana, 30'a dayandım. Ama ne ağzımın tadı var nede tuzum var. Ne hayalim var ne ümidim var. Gırtlağa kadar borca batmış, bir ibrahim var karşınızda.

Ve sizin değerli öğütlerini dinlemek isteyen bir kardeşiniz var. Hayatımda dep savaşan, hep ümidini içinde saklayan hep bir kapı olduğuna inanan bir ibrahim var. Yakınım da ki insanlar "öldük bittik, düzelmez, olmaz vs" diyen tipler.

Ama ben halen inatla her şeyin olduğuna, olacağına ve bir şeylerin düzeleceğine inancım tam. Çünkü; benim sanırım hamurum böyle yoğrulmuş. İmkansızlıklar yoktur sadece zaman bekliyordur.

Evet, şuan tam sıfıra dayandım, sağlam bir borcun altına gövdemle girdim kafam kaldı dışarıda bir tek. Önemli değil buluruz bir yol diye düşünüyorum. Ama içim içimde gidiyor ha. Yani, başımı yastığa rahat koyamıyorum. Tam bir perişanlık havasındayım ama düzelecek diyede ümid ediyorum.

Öncelikle neler oldu, hayatımda bir kadın sevdim, tutuldum aşık oldum. Bağlandım, ama nasip olmadı, kavuşamadım. Ve gitti biriyle evlendi, tamam dedim. Kısmetim değilmiş kaderim değilmiş dedim kapattım konuyu gömdüm içime. Hayatıma baktım.

İşe girdim, adam akıllı çalıştım onu da unuttum lakin, iş süreli olduğu halde kredi çekip ev aldım. Öderim kafasında olduğum için ailemde destek oldu sağ olsunlar adam akıllı bir ev aldık. 'çok tuzlu' neyse dedim genciz, hızlıyız çalışırım. Çalışmayı severim işten kaçmam dedim. Amma lakin işten çıkarıldım 'işkur'un' suçu süremiz doldu uzattılar. Gerçi neyse o sürede bitti

İşsiz kaldım, ha demeyin sakın yahu İbrahim kardeş sanki tek sen işsizsin. Yahu ben kendimi bildim bileli işsiz kalıyorum. Ve bir kaç aya iş buluyorum. Ama bu sefer bulamadım ?
Yani nereye gitsem kapılar kapandı, kuralar ne hikmetse çıkmadı. (onun da altın da siyasi odaklı olduğunu öğrendim gerçi bu ülkede her şeyi siyasi de neyse)

Şimdi iki temel sorunum var, işsizlik ve borç, ve sevdiğin insanın biriyle evlenmesi sizce daha büyük sorunlar var mı? Yahu bunlar ne ki. Diyebilirsiniz ve hak veririm, öncelikle sağlığım yerinde bu güzel haber. Aileden kimse de hasta değil diyeli. 'gerçi hastalar varsa öyle aciliyetlik değil.' ee sorun ne birader derseniz. Ağabeyler ben savaş vermekten bıktım.

Yani sorun bu, saldım çayıra mevlam kayıra moduna büründüm. Hiç bir şeyden tad tuz alamıyorum. Harbiden ne neşem var ne keyfim var. Önümde tonlarca para olsun bakamam. Ruhum ölmüş ne edeyim ki. Şimdi bu İbo ne etsin?

Cinci hocalara gidip, kendine üfürttüsün mü?
Hayır, psikoz'un var diyenler var, kabuk depresifsin diyen var, depresyondasın diyen var. Hiç bir şeyim yok. Çünkü; artık hastalıkta kaldıracak halim yok. Bu siyasal İslam ve siyasal parti, bizi öldürdüğü yetmiyormuş gibi ruh ve aklı dengemizi bozdu. Şimdi demeyin bana yahu İbo sen ev alıyorsun da devletin ne suçu var.

Ev alıyorsun, 2 tane devlete 1 tane bankaya
Araba alıyorsun 2 devlete 1 sana.
Başka lafa ne hacet sayın abilerim. Benim hastalığım, bu hükümet.
Saygılarımla..
Şuraya bir şarkı bırakayım. Diyeceklerim bu kadar kimse de kusura bakmasın. Delirdik abicim. Her şey bu kadar pahalı olursa kafayı da yeriz tırlatırızda. Kimse kusura bakmasın da ölüden farkımız yok. Yurtdışında zam kelimesi duyulduğu zaman insanlar kırmadığı cam çerçeve kalmıyor çıkmadığı sokak kalmadı.

Biz de ise kemer sıkmaya şükür etmeye devam. Nede olsa neyse diyeceğim ya saklamak istemiyorum. Siz eşek olursanız semer vuran çok olur. Not; forum ahalisi söz meclisten dışarı.



Benden size gelsin saygı ve sevgilerimle.